Jaka jest Suwalszczyzna? To jeden z najzimniejszych i najbogatszych przyrodniczo zakątków kraju, pełen malowniczych krajobrazów, z zawiłą historią, o różnorodnej kulturze oraz pysznej kuchni.
Tysiąc jezior i cztery puszcze
Nie bez powodu Suwalszczyzna bywa nazywany krainą tysiąca jezior. Znajduje się tu ponad tysiąc zbiorników wodnych, w tym najgłębsze jezioro w Polsce – Hańcza i największe – Śniardwy. Innym, naturalnym bogactwem tego regionu są cztery puszcze, przede wszystkim największa w naszym kraju Puszcz Augustowska. Oprócz tego dwa parki krajobrazowe i prawie pięćdziesiąt rezerwatów przyrodniczych. Wszystko to razem tworzy jeden z najbogatszych przyrodniczo zakątków Polski.
„Bieszczady północy”
Używana czasem nazwa północno-zachodniej części Suwalszczyzny nie jest przypadkowa. Oprócz niezliczonych jezior, jeziorek, oczek wodnych i głazowisk występują w niej wzniesienia o wysokości nawet 300 m n.p.m. Na obszarze liczącym kilka tysięcy hektarów widać liczne ślady pozostawione przez lodowiec – doliny, cyrki lodowcowe, erozyjne ostańce. Całość tworzy niezwykle malowniczy, poetycki krajobraz. W odróżnieniu od widoków na pobliskich mazurach jest o wiele bardziej subtelny i delikatny, a im bliżej granicy litewskiej, tym więcej baśniowych obrazków. Kto raz rozsmakuje się suwalskim krajobrazie, z pewnością będzie chciał do niego wracać.
Kolebka Jaćwingów, cel Krzyżaków
Przyjeżdżając w okolice Suwałk, warto choćby w ogólnym zarysie zapoznać się z historią tego przygranicznego regionu, ponieważ od wieków ścierały się na niej wpływu różnych kultur. Przez ponad tysiąc dwieście lat te tereny zamieszkiwali Jaćwingowie. Od Wielkich Jezior Mazurskich po Niemen i Biebrzę, wytworzyli oni bogatą i ciekawą kulturę, nie ustępującą Słowianom. Na obszarze dzisiejszej Suwalszczyzny rządzili do trzynastego stulecia, kiedy zostali zwyciężeni i wyparci przez Krzyżaków, a także Polaków i Litwinów. O te ziemie w kolejnych latach walczyli Litwini i rycerze zakonu krzyżackiego, ze zmiennym skutkiem. Ostateczną i trwałą granicę udało się ustalić dopiero w 1422 roku. O tej pory Suwalszczyzna stała się częścią Wielkiego Księstwa Litewskiego, związanego od 1569 roku z Królestwem Polski.
Region kilku narodów i kultur
W czasach zaborów region na krótko znalazła się pod panowaniem pruskim, a przez resztę tego okresu rosyjskim. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę doszło do ponownych podziałów między Litwę, Niemcy i Polskę, by w końcu czasach II wojny światowej Suwalszczyzna znalazła się w granicach Polski. Przynależność do różnych państw musiała pozostawić swoje ślady w regionie. Dziś na jego terenie żyją trzy mniejszość narodowe. W pobliżu Bań Mazurskich i w Węgorzewie zamieszkali przesiedleńcy z południowo-wschodniej Polski. W innych częściach Suwalszczyzny staroobrzedowcy – wyznawcy ortodoksyjnego prawosławia oraz Litwini, dla których Suwałki przez długi czas były traktowane jak ich mała ojczyzna. Choć Niemcy dziś nie zamieszkują tych okolic, wciąż obecne wpływy są niemieckie obok polskich, litewskich, rosyjskich i ukraińskich, co czyni z tych ziem prawdziwy tygiel narodowościowy i kulturalny.
Mazurskie chałupy, budynki poniemieckie, zabytkowe kościoły i klasztory
Bogactwo kulturowe i różnorodność tego regionu zauważy każdy uważny turysta. W architekturze wsiach Suwalszczyzny wciąż widać charakterystyczne, wyjątkowe dla tego miejsca cechy. Obsadzone kwiatami polskie chałupy drewniane z pobielanymi ścianami, na kamiennej podmurówce, silnie kontrastują z ceglaną zabudową poniemiecką. Najciekawiej prezentują się jednak zachowane jeszcze mazurskie chałupy z podcieniami, ażurowymi nadokiennikami i gankami na czterech kolumienkach, łączące praktycyzm z dekoracyjnością. Typowe dla regionu są także potężne wiadukty, przepusty i rowy melioracyjne, które wraz układem przestrzennym miast i miasteczek, których trudno byłoby szukać w innych miejscach Polski.
Jeśli chodzi o zabytki, Suwalszczyzna ma się czym pochwalić. Należą do nich m.in. gotycko-renesansowy kościół z drugiej połowy XVI wieku w Krasnymborze, XVII- wieczny zespół podominikański w Sejnach wraz z piękną bazyliką, które są zaliczane do najcenniejszych renesansowo-barokowych budowli w Polsce. Najsłynniejszy obiekt zabytkowy regiony to XVIII-wieczny klasztor kamedułów w Wigrach, jednak warto pamiętać, że pozostało także kilka śladów obecności Krzyżaków.
Architektura, kultura i przyroda Suwalszczyzny czynią ten region niesamowicie atrakcyjnym dla turystów, szukających przestrzeni do prawdziwego wypoczynku, aktywnego spędzania czasu i ciekawych obiektów do zwiedzania. To wszystko można tu znaleźć przez cały rok, także mroźną zimą, kiedy ten zakątek Polski zamienia się w miejsce idealne do uprawiania narciarstwa biegowego, kuligów i relaksu z dala od zgiełku. Na koniec warto wspomnieć o tym, co dla wielu turystów przyjeżdżających na Suwalszczyznę ma decydujące znaczenie. To gościnność i życzliwe nastawienie tutejszych ludzi, którzy przyjezdnych witają z otwartymi rękami oraz niesamowicie smaczna, prosta i dość tłusta kuchnia, której smaki pozostają w pamięci na długo.
You must be logged in to post a comment.